Tabeller over de Spedalske i Norge i Aaret 1871 samt Aarsberetning for samme Aar til Departementet for det Indre fra Overlægen for den spedalske Sygdom. C. No. 5. : På forsiden dessuten: Norges officielle Statistik, udgiven i Aaret 1873
Bok · Norsk · 1873
| Utgitt | Christiania : Trykt i det Steenske Bogtrykkeri , 1873
|
|---|---|
| Omfang | 43 s. : For det meste lister og tabeller
|
| Opplysninger | Arkivboks 1 **** Hansen, Gerhard Armauer Gerhard Henrik Armauer Hansen Født 29. juli 1841[1][2][3][4] Bergen Død 12. feb. 1912[1][3][4][5] (70 år) Florø Beskjeftigelse Lege, patolog, biolog Utdannet ved Universitetet i Oslo Bergen Katedralskole Søsken Klaus Hanssen[6] Johan Irgens-Hansen[6] Amalie Hansen Nasjonalitet Norge Medlem av Det Norske Videnskaps-Akademi (1885–)[6] Det Kongelige Norske Videnskabers Selskab (1901–)[6] Norsk Kvinnesaksforening Utmerkelser Ridder av 1. klasse av St. Olavs Orden (1892–)[6] Gerhard Henrik Armauer Hansen (født 29. juli 1841 i Bergen, død 12. februar 1912 i Florø) var en norsk lege og patolog. Han beskrev sykdommen spedalskhet eller lepra, som ofte kalles «Hansens sykdom». Han var også medstifter av Bergen Kvinnesaksforening. Faglig arbeid Han observerte første gang leprabasillen i mikroskopet 28. februar 1873, og dette er en av de første observasjoner som knytter en bakterie til en sykdom. Dette var åtte år før Robert Koch påviste tuberkelbacillen som årsak til tuberkulose hos mennesket. Det var særlig gjennom epidemiologiske undersøkelser G. H. Armauer Hansen ble overbevist om at det var én årsak til spedalskhet, og som fikk ham til å lete i mikroskopet. Han kan dermed regnes som en av grunnleggerne for den moderne epidemiologi samtidig som han også hadde betydning for utviklingen av mikrobiologi som vokste fram som et eget fag på denne tiden. På grunn av vanskene med å dyrke Mycobacterium leprae, og striden med bl.a. Albert Neisser (de), prøvde G. H. Armauer Hansen å smitte en pasient med spedalskhet for å bevise at leprabasillen var årsak til sykdommen. Selv om forsøket ikke skadet pasienten, som alt var smittet, ble han dømt for uetisk legepraksis. Etter hvert vant han større anerkjennelse, og beholdt stillingen som nasjonal spedalskelege, og var ansvarlig for smittevernlover, og dermed antagelig medvirkende til en sterk nedgang i antallet spedalske i Norge. Ved Pleiestiftelsen i Bergen er Hansens laboratorium og kontor bevart slik han forlot det. Wikipedia 19.03.2024 Timandus Jonas Løberg (29. januar 1819–3. april 1882) var ein norsk lege frå Kongsberg. Han var stortingsrepresentant frå Bergen i tre valperiodar i tida 1865-76. Ole Løberg var ein eldre bror. Far til Timandus Løberg var bokhaldar ved Kongsberg sølvverk. Sjølv vart han student i 1838 og cand.med. i 1845. Same året byrja han som lege i Bergen, frå 1849 underlege ved Lungegaardshospitalet og St. Jørgens hospital. I 1857 vart han lege ved pleiestiftelse for spedalske nr 1. Året etter vart han tilsett som overlege for den spedalske sjukdom i «søndre distrikt», frå 1863 for heile Noreg, heile tida med base i Bergen. Frå 1875 var han direktør ved Rikshospitalet i Kristiania til like før han døydde i 1882. Løberg var stortingsmann 1865-66 og 1871-76 frå Bergen, heile tida medlem i Budsjettkomiteen. Han var i 1872 med i stortingsdeputasjonen ved tusenårsfeiringa i Haugesund. Frå 1866 til -75 var han medlem av Bergen bystyre i tida 1866-75, fem av åra i formannskapet. Løberg var elles formann i ein offentleg kommisjonen som skulle kom med framlegg til tiltak for vårsildfiskarane. Og 1877-80 var han medlem i byggjenemnda for eit nytt rikshospital. Wikipedia 19.03.2024
|
| Emner |